Erwtensoep

Ieder jaar als de zomer weer voorbij is dan begint mijn hoofd zich weer te vullen met de heerlijke winterse recepten die ik in de volgende maanden allemaal weer kan gaan maken. Máár dan 'moet' ik van mezelf altijd nog even wachten tot het daadwerkelijk guur weer word, de tijd weer verzet is en het 's avonds weer lekker vroeg donker is. Kortom ik heb al zo'n twee maanden voorpret tot ik dan eindelijk los kan gaan op mijn comfort winter recepten. Een van de eerste gerechten die ik altijd vroeg in het seizoen al maak is erwtensoep. Ik maak altijd een hele grote pan, en zo heb ik de hele winter door regelmatig een lekker bordje soep.

Gedurende de tijd dat het lekker staat te pruttelen op het fornuis vult langzaam het huis zich met de ouderwetse' geur die ik van vroeger zo goed ken, en die nu ook al meer als 10 jaar jaarlijks mijn eigen keuken vult. Het is een stukje nostalgie en traditie; een traditie die ik ook hoop op mijn eigen zoontje over te brengen (al moet hij voorlopig nog niets van soep hebben overigens). Na een paar uur pruttelen in de pan en mijmeren in mijn hoofd is het zo ver, de soep is klaar voor de laatste test van goede erwtensoep.

In iedere goede erwtensoep blijft een lepel er netjes in overeind staan, misschien is het dus meer een soort pudding als een soep. Het hoort zeker geen waterig geheel te zijn, maar lekker stevig. Zo stevig dus dat je lepel blijft staan :). 

En dan na een hele dag uitkijken naar het moment dat je 's avonds lekker aan je kom soep zit, is het eindelijk zo ver. Lekker met een stuk lekker geroosterd brood.